Kto gościł na Zamku Królewskim w Łęczycy?

Województwo łódzkie to region niezwykle ciekawy, obfitujący w wiele nietypowych rozrywek. Atrakcje w Łódzkiem to jednak nie tylko duże miasta, takie jak Łódź czy Bełchatów. O wiele ciekawsze są te mniejsze, skrywające niejedną tajemnicę.

Zrekonstruowane grodzisko w Tumie pod Łęczycą jest jedną z największych atrakcji turystycznych w województwie łódzkim. Miejsce to funkcjonowało od końca VIII wieku do połowy wieku XIV. Obecnie udostępniona zwiedzającym częściowa rekonstrukcja grodu jest próbą odzwierciedlenia jego wyglądu z pierwszej połowy XIV wieku. Na terenie grodziska zobaczyć możemy m.in. studnię, bramę wjazdową do grodziska, a także wieżę wartowniczo-widokową. Na przebadanych archeologicznie fragmentach wałów grodziska powstał pomost. Do budowy tych obiektów wykorzystano tysiąc metrów sześciennych drewna dębowego ociosanego ręcznie oraz kamień polny na zaprawie gliniano-wapiennej. W pobliżu ułożona została również kładka edukacyjno-widokowa łącząca istniejący skansen w Kwiatkówku z grodziskiem w Tumie.

Zwiedzając grodzisko w Tumie, warto wybrać się na kilometrowy spacer do archikolegiaty NMP i św. Aleksego w Tumie oraz przykościelnego muzeum. Świątynia należy do najlepiej zachowanych budowli architektury romańskiej w Polsce i jest jednym z najstarszych kościołów w kraju. Powstała w XII wieku, ale dzięki św. Wojciechowi już w 997 roku powstało tu pierwsze w Polsce opactwo benedyktynów pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny i św. Aleksego. Potem, w związku z budową nowej, olbrzymiej świątyni opactwo zostało rozebrane i przeniesione w inne miejsce.

W Muzeum Dziedzictwa Kościelnego w Tumie można zobaczyć: kielichy, monstrancje, krzyż późnoromański wykonany z mosiądzu czy romańską płaskorzeźbę Chrystusa. W gablotach znajdują się księgi liturgiczne, mitry biskupów, kapa z jedwabnej tafty, papieska sutanna, medale pamiątkowe. Wśród szat liturgicznych znaczące miejsce zajmują ornaty z pasów kontuszowych. W zbiorach złotnictwa wyróżnia się gotycka monstrancja wieżyczkowa z 1899 r. Muzeum w 2021 roku otrzymało także osiem pamiątkowych medali w brązie, upamiętniających lata pontyfikatu PP Benedykta XVI, mitrę i pastorał pierwszego biskupa łowickiego - Alojzego Orszulika, dwie mitry i strój biskupi bp. Józefa Zawitkowskiego.

Wystawę uzupełniają historyczne zdjęcia, ukazujące kościół w Tumie z zewnątrz oraz jego wnętrze z wyposażeniem, a także ludzi uczestniczących w obrzędach religijnych. W oddzielnej sali zgromadzone są sprzęty gospodarstwa domowego, rękopisy, książki, dokumenty przynoszone przez ludzi, którzy posiadali te cenne rzeczy, ale też często były wyszukiwane i gromadzone przez księdza proboszcza.

Kolejnym ciekawym punktem na mapie województwa łódzkiego jest Łęczyca. Niewielkie miasto oddalone jest o 30 km od Łodzi. To bardzo wdzięczne miejsce na zwiedzanie, zwłaszcza że może pochwalić się ciekawą historią i licznymi legendami.

Będąc w Łęczycy, warto odwiedzić Zamek Królewski. Został on wzniesiony przez króla Kazimierza Wielkiego. W swoich murach gościł trzech polskich władców: Władysława Jagiełłę, Kazimierza Jagiellończyka i Zygmunta III Wazę. W 1705 roku podczas III wojny północnej zamek został poważnie uszkodzony i przez wieki niszczał. W latach 60. XX wieku został częściowo odnowiony i zrekonstruowany. Na zamku mieści się obecnie Muzeum w Łęczycy. Co roku organizowany jest tam Międzynarodowy Turniej Rycerski.

W murach zamku podobno miał mieszkać diabeł Boruta, który ukazywał się ludziom pod różnymi postaciami. Legendy i klechdy o nim wywodzą się z czasów przedchrześcijańskich, a na karty powieści trafił w XVIII wieku. Dziś jest zabawnym symbolem Łęczycy.

Przerwę w zwiedzaniu warto spędzić w parku miejskim w Łęczycy. To jeden z najstarszych parków w naszym kraju. Pierwsze założenie pochodzi najprawdopodobniej z XVIII wieku. Park jest miejscem odpoczynku, rekreacji, doskonałym obszarem do aktywnego spędzania czasu wolnego. Znajduje się w nim plac zabaw, siłownia, fontanny, a także elementy małej architektury, mostki, altany, wiaty.

W Głogowsku (gm. Świnice Warckie) znajduje się skromny, parterowy dom rodzinny zakonnicy. Chata pokryta była strzechą, posiadała jedną izbę, kuchnię, sień oraz warsztat ciesielski, w którym pracował Stanisław (ojciec Faustyny). Nieopodal domu była studnia, ogród oraz chlebownik, w którym pachnące bochny wypiekała Marianna (matka Faustyny). Obecnie mieści się tu muzeum. Opiekują się nim siostry ze Zgromadzenia Sióstr Matki Miłosierdzia. Można podziwiać tam ekspozycję sprzętów gospodarstwa domowego z pierwszych dziesięcioleci XX wieku oraz warsztat stolarski ojca świętej Faustyny. W dużej izbie umieszczono reprodukcje fotografii, które przedstawiają rodziców świętej, a także oryginalny akt chrztu i dowód osobisty świętej siostry Faustyny.