Niezwykłe dworce w stylu dworkowym. Zobaczcie, które podwarszawskie lokacje mogą się nimi poszczycić

Radziwiłłów, Pruszków, Grodzisk Mazowiecki i Żyrardów to podwarszawskie miejscowości, którym dworców mogą pozazdrościć pozostałe polskie miasta. Zastosowany przy ich budowie styl dworkowy zachwyca nie tylko pasażerów, ale i architektów. Wychodząc z tych obiektów można pożałować, że czas już ruszać w drogę!

Jak podaje portal zabytek.pl, te budowle w stylu dworkowym zaczęły powstawać wskutek odbudowy infrastruktury kolejowej zniszczonej w trakcie I wojny światowej. W latach 20. XX wieku część zniszczonych budynków starano się wyremontować. W miejscu tych, które nie nadawały się do odnowienia po prostu stawiano nowe - używano do tego fundamentów lub murów wcześniejszych zabudowań. W tamtych czasach szczególnym zainteresowaniem osób odpowiedzialnych za projektowanie dworców cieszył się styl dworkowy.

Kliknijcie w przycisk, żeby zobaczyć jedne z najładniejszych podwarszawskich dworców:

Styl dworkowy charakteryzował się swojskością i reprezentatywnością, na czym zależało ówczesnym rodakom. Stanowił on połączenie kilku nurtów - klasycystycznego, modernistycznego, z domieszką architektury rodzimego renesansu i baroku. Jednymi z najbardziej rozpoznawalnych cech tych miejsc były przysadzista bryła, zastosowanie jasnego i gładkiego tynku czy wysoki, łamany lub półszczytowy dach.

Chociaż obiekty tego typu nie powstawały tylko na Mazowszu (pojawiły się również w Gdyni i na Kresach Wschodnich), to na terenie podwarszawskich miejscowości takich jak Radziwiłłów czy Pruszków znajdziemy budowle wzniesione zgodnie z zasadami tego stylu. Trzeba przyznać, że nadają zazwyczaj ponuro wyglądającym dworcom prawdziwego uroku.

Wybudowany w 1848 roku dworzec w Radziwiłłowie ma bogatą historię - powstawał wraz pierwszą linią kolejową dawnego Królestwa Polskiego - Drogą Żelazną Warszawsko-Wiedeńską. Niestety, podczas wojny budynek został prawie doszczętnie zniszczony. Dworzec znany dzisiejszym pasażerom powstał w latach 1920-1922, czyli ok. 100 lat temu! Na dodatek przetrwał II wojnę światową, a ostatnią renowację przeszedł dość niedawno, bo w latach 2011-2012. W 2018 roku dworzec obsługiwał 1000 osób na dobę.

Dworzec w Pruszkowie, podobnie jak obiekt na terenie Radziwiłłowa odbudowano po I wojnie światowej. Jego historia sięga aż 1845 roku, kiedy to rozpoczęto jego budowę. Kilkadziesiąt lat później, po przeciwnej stronie zbudowano większy, ceglany dworzec, który zniszczono właśnie podczas wojny. Obiekt, który obecnie mogą podziwiać pasażerowie, odbudowano w 1924 roku, prawdopodobnie na fundamentach poprzedniego dworca. Przetrwał on II wojnę światową prawie w całości! Jedynymi zniszczonymi elementami były wieża ciśnień i zabudowa zaplecza. Po 1945 roku wszystkie ocalałe budynki dworca wyremontowano i…do tej pory pozostał prawie niezmieniony!

Dworzec w Grodzisku Mazowieckim działa już od 1845 roku! Prawdopodobnie mało kto wie, że ten budynek ma tak długą historię. Został zaprojektowany przez wybitnych architektów - Romualda Millera i Bronisława Brochowicza-Rogoyskiego. Do budowy grodziskiego dworca w latach 1920-1925 użyto murów dawnego dworca koszarowego. Budynek przetrwał II wojnę światową, a w latach 90. XX wieku przeszedł gruntowny remont. Jesteście ciekawi, co dzieje się z “dworkiem”? Jak podaje portal zabytek.pl, w części pomieszczeń mieszkają pracownicy PKP, a kolejną zajmuje przychodnia lekarska.

Historia żyrardowskiego dworca jest dość skomplikowana. W 1840 roku ówczesny wiceprezes Banku Polskiego - Henryk hr. Łubieński, zobowiązał się do wybudowania obiektu przy Drodze Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej, której był zresztą pomysłodawcą. Wzniesiony obiekt nie spełniał jednak potrzebnych wymogów. Łubieński zobowiązał się więc do poprawy dworca, jednak na obietnicy się skończyło - powodem był proces Henryka hr. Łubińskiego i wyrok o defraudację. Niedługo potem grunt został wykupiony, a na jego terenie powstał dworzec koszarowy, który zburzono podczas wojny. Po wojnie budynek włączono do planów odbudowy infrastruktury kolejowej, a w latach 2005-2007 przeszedł gruntowny remont, którego koszt wyniósł ponad 3 mln złotych. Po dawnym wyposażeniu pozostały tylko piece kaflowe.