Pałac Marianny Orańskiej na Dolnym Śląsku. Idealna opcja na weekendowy wyjazd z Wrocławia. Dojedziesz tu w godzinę [ZDJĘCIA]

Pałac Marianny Orańskiej w Kamieńcu Ząbkowickim poinformował 1 marca, że przeprowadzone zostaną prace konserwatorskie krużganków pałacu. Ma to związek z nowym projektem który jest obecnie realizowany na terenie obiektu - “Nowa jakość zwiedzania w romantycznym zespole pałacowo-parkowym w Kamieńcu Ząbkowickim”.

Obiekt jest nie tylko piękny, ale ma też niezwykle bogatą historię.

Pałac Marianny Orańskiej, malowniczo usytuowany na niewielkim wzgórzu, znajduje się w Kamieńcu Ząbkowickim - niedużym mieście w powiecie ząbkowickim - przy ul. Zamkowej 9. Obiekt należy do Gminy Kamieniec Ząbkowicki, obecnie trwają prace przywracające pałacowi dawny blask. Wiele już zrobiono, dzięki czemu pałac jest otwarty dla ruchu turystycznego.

Zwiedzanie pałacu z przewodnikiem rozpoczyna się codziennie co godzinę od 10 do 17. Bilety do nabycia 15 minut przed pełną godziną, w Punkcie Informacji Turystycznej (Czerwony Kościółek) lub w pałacowej kawiarni.

W okresie od 1 maja do 30 września ostatnie wejście do pałacu jest o godz. 18.00, w pozostałych miesiącach, tj. styczeń, luty, marzec, kwiecień, październik, listopad i grudzień – ostatnie wejście o godz. 17.00.

Cennik biletów:

• Bilet normalny - 27 zł
• Bilet ulgowy - 17 zł
• Bilet specjalny - 10 zł
• Grupy powyżej 30 osób - 17 zł/os.

Obecnie pałac ze 120-hektarowym parkiem jest własnością Gminy Kamieniec Ząbkowicki. Od maja 2013 r. pałac jest dostępny dla zwiedzających, ale tylko w grupach liczących najmniej 15 osób. Grupie towarzyszy przewodnik, który przez ponad godzinę oprowadza po zakątkach pałacu.

Marianna Orańska, królewna niderlandzka, córka króla Niderlandów Wilhelma I Orańskiego i jego pierwszej żony – Fryderyki Luizy Pruskiej odziedziczyła w spadku po swej matce Kamieniec Ząbkowicki. Po raz pierwszy odwiedziła go w 1838 roku. Widząc wzgórze, wymarzyła sobie na nim swoją letnią rezydencję.

Jeszcze tego samego roku słynny architekt Karl Friedrich Schinkel przygotował dla królewny pierwszy projekt pałacu. Projekt powstał z dużym wkładem osobistych wymagań Marianny. Zgodnie z życzeniem Marianny pałac został wybudowany w stylu neogotyckim z wpływami romańskimi, nawiązującymi do budowli, które w tym czasie stawiano w północnych Włoszech. Budowniczy zaangażował także do pomocy młodego, zdolnego Ferdynanda Martiusa. W 1839 roku rozpoczęła się budowa pałacu, która trwała (z 5-letnią przerwą) 33 lata. Oficjalne zakończenie budowy miało miejsce 8 maja 1872 roku.

Marianna Orańska umarła w 1883 roku, wcześniej przekazując rezydencję swojemu synowi Fryderykowi Wilhelmowi Albrechtowi. Zostaje zapamiętana jako jedna z najbardziej niekonwencjonalnych dam XIX wieku, która przerosła swoją epokę.

Była na tamte czasy kobietą na wskroś nowoczesną. Królewna zwana w tamtych czasach „Dobrą Panią”, stworzyła dla wielu ludzi możliwości pracy i zarobkowania. Budowała drogi, kopalnie rudy, kamieniołomy, założyła hutę szkła w Stroniu Śląskim i Strachocimiu.

W 1945 roku kończy się okres świetności pałacu. Potomkowie Marianny opuścili pałac z powodu nadciągającej Armii Czerwonej. Rosjanie w 15 wagonach wywieźli z pałacu liczne dobra, wyposażenie pomieszczeń oraz dzieła sztuki. Rok później obiekt strawił pożar i rezydencja stała się ruiną. Z biegiem lat postępowała dewastacja pałacu, rabowano go, wywożąc cegłę i marmury na materiał budowlany. Marmurowe podłogi oraz kolumny zostały wywiezione, aby wspomóc odbudowę stolicy po powstaniu. Na przykład marmury z posadzek zamku trafiły m.in. do budowanego Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie.

W 1986 roku nastąpił przełom dla przyszłości pałacu Marianny. Wówczas to Włodzimierz Sobiech, pracownik naukowy na poznańskiej Akademii Rolniczej, na 40 lat wydzierżawił obiekt od gminy. Miał plany przekształcenia pałacu w hotel i ośrodek wypoczynkowy, jednak przerosła go rzeczywistość. Nie znalazł sponsorów, którzy mogliby dofinansować odbudowę pałacu. Zabezpieczył jednak budowlę i udostępnił dla ruchu turystycznego. Włodzimierz Sobiech borykał się z wieloma trudnościami w utrzymaniu i odbudowie pałacu. Zajmował się pałacem do swojej śmierci w 2010 roku. Dzisiaj jego postać jawi się mieszkańcom jako bohater, który uratował wyjątkową rezydencję, poświęcając jej ponad 20 ostatnich lat swojego życia.

W 2012 roku po wygaśnięciu umowy dzierżawy pałac powrócił pod bezpośredni zarząd właściciela, czyli Gminy Kamieniec Ząbkowicki. Ogólny stan kompleksu był katastrofalny. Po przeprowadzeniu intensywnych działań remontowo-odtworzeniowych i zabezpieczających przez właściciela obiektu, w 2013 roku pałac został udostępniony do zwiedzania dla turystów. Rok później pałac otrzymał dofinansowania o znaczących kwotach, m.in. z z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, które przeznaczone zostają na kolejne prace konserwatorskie, restauratorskie oraz budowlane, a także poszerzenie oferty turystycznej i edukacyjnej.

Kliknij w zdjęcie i zobacz, jak obecnie wygląda pałac