Ukraina, Lwów: "większy brat Krakowa" przyciągał zabytkami, dziś szykuje się do oblężenia. Media społecznościowe obiegły niezwykłe zdjęcia

Spacerując uliczkami Lwowa, wstępując do pachnących aromatyczną kawą kawiarenek, z pewnością poczujemy klimat tego wspaniałego, aczkolwiek niedocenionego miasta. O jego randze świadczy chociażby fakt, iż ponad połowa zabytków dzisiejszej Ukrainy znajduje się właśnie tutaj. Nie można pominąć ciekawej, acz burzliwej historii miasta wpisanego do 16 sierpnia 1945 w mapę II Rzeczpospolitej.

Lwów założony przez króla Daniela Halickiego i nazwany na cześć jego syna - Lwa, ok. 1250 roku szybko zyskał na znaczeniu. W 1340 roku przeszedł pod panowanie Polski i został stolicą województwa ruskiego. Świetnie ufortyfikowany, przetrwał najazd Szwedów, Węgrów, Kozaków, Turków, Tatarów i Rosjan.

Od pierwszego rozbioru Polski miasto było pod władzą Austrii, jako stolica Królestwa Galicji i Lodomerii, aż do ich upadku. W okresie zaborów Lwów był jednym z najważniejszych ośrodków nauki, oświaty i kultury polskiej oraz centrum politycznym. Upadek Monarchii Habsburskiej i koniec I wojny światowej spowodowały, że Lwów stał się przedmiotem sporów pomiędzy Polakami, a Ukraińcami. Warto wiedzieć, że już w tym czasie był największym miastem Polski Wschodniej, stolicą województwa lwowskiego oraz trzecim co do wielkości, po Warszawie i Łodzi.

Do wybuchu II wojny światowej Lwów stanowił wielobarwny zlepek różnych narodowości. Jako miasto wieloetniczne skupiał oprócz dominujących liczebnie Polaków również Żydów, Ukraińców, Ormian, Niemców, Czechów i Rosjan. Obecnie (od 1991) Lwów znajduje się w granicach niepodległej Ukrainy, a w wyniku przesiedleń ludności, zdominowany jest przez ludność ukraińską.

Historyczne centrum Lwowa zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. "Większy brat Krakowa", jak często nazywany jest Lwów, wprawdzie nie ma Sukiennic, a zamiast dorożek konnych przez rynek jeżdżą tramwaje, ale wokół ratusza wznoszą się piękne zabytkowe kamienice.

Różnorodna architektura domów, sklepów i zakładów jest odzwierciedleniem wielobarwnej historii Lwowa i żyjących tu niegdyś grup etnicznych, które zostawiły trwały ślad architekturze miasta. Łączą się tutaj style środkowo-wschodniej Europy z wpływami włoskimi i niemieckimi.

Za jeden z najcenniejszych zabytków budownictwa mieszczańskiego z epoki renesansu uważana jest Czarna Kamienica, nazywana też Lorencowiczowską lub Anczowską od nazwisk pierwszych właścicieli. Posiada charakterystyczną dekorację rustykalną, z piaskowca, który poczerniał ze starości lub - według innych - został pomalowany na czarno.

Koniecznie należy odwiedzić także "Kamienicę Królewską" należącą niegdyś do Jana III Sobieskiego, który przebudował ją na pałacową rezydencję, z okazałymi komnatami. Wejście zdobi bogaty portal, a wewnątrz znajduje się arkadowy dziedziniec. Ze wglądu na podobieństwo kamienicę zwano od przebudowy "Małym Wawelem".

Aby podziwiać przepiękny widok na cały Lwów, należy wspiąć się schodami na wieżę ratusza. Taras widokowy znajduje się na wysokości 65 metrów. Jeśli nie mamy zbyt dużo czasu na zwiedzanie miasta, stąd zobaczymy kilka ikonicznych miejsc.

Naszą uwagę przykuje najwyższy punkt Lwowa (413 m n.p.m.), wzgórze, wybrane na twierdzę księcia Daniela Halickiego i jego syna, Lwa. Dziś znajdują się tutaj ruiny Wysokiego Zamku. Tuż obok ulokowano skansen składający się z dziesięciu sektorów poszczególnych regionów Ukrainy.

Będąc we Lwowie, koniecznie trzeba odwiedzić cmentarz Łyczakowski. Od 1786 roku pochowano tu ok. pół miliona ludzi, przeważnie Polaków. Znajdują się tutaj nagrobki min. Marii Konopnickiej, Artura Grottgera czy Gabrieli Zapolskiej. Wewnątrz wydzielono cmentarz Orląt Lwowskich, nazywany przez Polaków miejscem świętym (Campo Santo). Znajdują się tu mogiły uczestników obrony Lwowa i Małopolski Wschodniej, poległych w latach 1918-1920. Spośród pochowanych tam prawie 3 000 żołnierzy, większość to młodzież szkół średnich i wyższych oraz inteligencja.

Miejscem szczególnie lubianym przez współczesnych lwowian to "Prospekt Swobody" czyli Aleja Wolności. Została utworzona w XIX wieku, gdy zasklepiono koryto rzeki Pełtew, jej początek wyznacza Pomnik Mickiewicza, koniec zaś zamyka z daleka widoczny budynek opery. Porównywana z operą paryską i wiedeńską, była jednym z najwspanialszych gmachów teatralno-operowych w Europie, z widownią na ponad 1000 miejsc.

Naszą wizytę we Lwowie warto zakończyć "Pod błękitną butelką". Tak właśnie nazywała się słynna, założona w roku 1683 przez Jerzego Kulczyckiego kawiarnia. Przywieziona z Wiednia do Lwowa tradycja picia kawy sprawiła, że Lwów został kawową stolicą Ukrainy. Wybór kawiarni kuszących nietypowym wystrojem, listą wyszukanych smaków, może stać się najtrudniejszą decyzją podczas naszego wyjazdu.

Obejrzyjcie galerię zdjęć z Lwowa i okolic miasta:

Możemy zachwycać się zabytkami Lwowa, jego turystycznymi atrakcjami i miejscami aż gęstymi od niezwykłego klimatu, ale na wycieczkę do miasta przyjdzie nam jeszcze długo poczekać. W marcu 2022 Lwów przygotowuje się do obrony przed inwazyjnymi wojskami Rosji, która - slowami ministra Łwarowa - postanowiła rozpętać wojnę na Ukrainie, by zapobiec wojnie na Ukrainie.

W ukraińskich mediach społecznościowych pojawiły się poruszające zdjęcia słynnych lwowskich zabytków, światków długiej historii miasta, często silnie związanych z Polską i Polakami, zabezpieczonych przed bombardowaniem i ostrzałem. Na Rynku Głównym posągi greckich bóstw, zdobiące 200-letnie fontanny, owinięto folią ochronną. Zabezpieczono też rzeźby przed kościołem św. Anny i pozdejmowano najcenniejsze zabytki sztuki sakralnej, np. słynny krucyfiks. Akcja zabezpieczania zabytków Lwowa prowadzona jest przez Towarzystwo Opieki Nad Zabytkami.

Autor: AKPA